Vanmorgen werd ik wakker en ik dacht dat mijn rechterduim was gekrompen. En niet zo maar een beetje, maar werkelijk dramatisch veel. Na enkele minuten van paniekerig gewoel vond ik eindelijk de moed om een meetlatje te gaan halen. Of liever: een geometrische driehoek, die ik vroeger tijdens de lessen wiskunde erg vaak heb gebruikt. Daardoor waren de getalletjes, die de afstanden nauwkeurig dienden weer te geven, een beetje afgesleten en nog nauwelijks leesbaar. Met zulk een gebrekkig materiaal slaagde ik er ternauwernood in vast te stellen dat mijn rechterduim misschien toch niet was gekrompen, of toch niet zo drastisch als ik eerder had vermoed. Opgelucht kroop ik terug onder de wol, waar ik nog vele uren gezellig doorbracht met het vergeten van alles wat er bestaat.
– Wilhelm de Avonturier (1356-1409)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten