Meneer Stroganoff heeft een saus uitgevonden

Alle kinderen van het dorp liepen naar het huis van meneer Stroganoff, want die had een saus uitgevonden.
Bij De Post hadden ze gezegd "Rot maar op, en kom nooit meer terug!" of dat hij kon doodvallen voor hun part of zoiets. Daarna was hij een tijdje postkoetsovervaller geweest, maar er waren nogal weinig koetsen in die tijd, dus was hij naar huis gegaan en uitvinder geworden. Eerst had hij een machine uitgevonden die heel erg ingewikkeld was. Er was een wieltje aan en als je daaraan draaide begon er een lichtje te flikkeren. Dan moest je op dat lichtje blazen en schoot er een hele transportband in gang die allerlei dingetjes naar een ijzeren koffertje leidde. Die dingen vielen dan in dat koffertje en verder zag je ze niet meer terug. Maar die band zette ook een tandwiel in werking, dat een ander tandwiel en nog een ander en daarna nog tien andere in beweging bracht. Dit alles zorgde voor zo veel lawaai, dat je bijna niet meer kon geloven dat er echt geluid was, maar dat je dacht dat je dood was en dat dit het geluid van de eeuwige stilte was. Dan steeg er een ballonnetje op en stopte het geraas. Dat ballonnetje zong een liedje, heel zacht. Je kon het bijna niet horen, want je oren deden nog pijn van dat lawaai. En als het liedje gedaan was, veranderde het ballonnetje in een baksteen en moest je maken dat je wegkwam. Deze machine was de eerste uitvinding van meneer Stroganoff. En nu dus een soep. Saus, bedoel ik.